Sıcak kumdan kaçan ayaklarım beyaz denizin
bebek mavisi dalgalarına bıraktığında kendini gülümse bana çünkü güneşin yüzünü
yıkadığı zamanları seviyorum. Göz bebeklerin küçülüyor çünkü ben en çok göz
rengini severim. Çünkü göz renginden kendime yansıyan kendimi görürüm. Gülümserim
dudağının kenarına ve rüzgar eser kulağındaki küçük tüylere, gülümserim. Çünkü artık
en küçük şeylere gülümseme evrenindeyim. Bu evrende herkes en küçük şeylere
gülümser, somurtanları küçük kovalardaki büyük dalgalarda boğarız. Bu evrende
mutsuzluk yok, bu evrende sonsuz gökyüzündeki sayısız yıldızlar var ve ben
neden oradaki kocaman parlak Ay olmayayım ki? Mesela sende hilalim de oturan ve bulutlar da balık
tutan kişi olmayasın? Bunları hissedersem bu evrenden hiç çıkmak istemem. Hissetmek
ne güzel eylem mesela şuan da masamın karşısında engin bir deniz, dalgalarını
kulaklarıma vuruyor. Ay geceyi aydınlatıyor, gözlerimde katy song çalıyor. Işte
şuan olmak istediğim ruhta ve olmak istediğim yerdeyim Joel. Şimdi hafızamın
geçmiş kısmını silip yeniden başlamalı olan mutluluk evrenindeyim. Joel teşekkür
ederim, eğer olmak istediğim Clem olamadan denizin derinliklerinde boğulsaydım
çok üzülürdüm. Teşekkür ederim kim olmadığını bilmediğim Joel. Ama belkide
biliyorum. Her sabah benimle uyanan, her sabah benimle kahve içen, her sabah
benimle gün ışığı çeken, her sabah benimle uyuyan evet evet bu kim benliğim mi
yoksa Joel, şey acaba Clem ve Joel hiç bir zaman buluşamıycaklar çünkü ikisi de
aynı insan mı? Neyse ne diyordum gözlerinin kenarında ki kaz ayakları değil mi?
Ne kadar güzeller Joel. Ne kadar morlar göz altların, şey yapsak mesela sabah
içtiğimiz sallama çayını göz altlarına koysak belki dindirir kalp ağrılarını? Neler
diyorsun Clem yapma Joel öldü. Denize soktuğunda ayaklarını gıdıklayan beyaz
köpükler artık öldü mü? Öldü mü bedeninde dans eden rüzgar? Peki artık
yanaklarında mı düştü? Köprücük kemiklerin? Artık sallanamıycak mıyım orada?
Hayır Clem Joel ölmedi, sen öldün. Merhaba hoşgeldin.
