3 Eylül 2016 Cumartesi

muthuz.


sahildeyim. koskocaman kumsala küçücük bedenimi uzatmışım. sigaramdan bir nefes alıp denizi izliyorum gökyüzüyle birleşen noktasını. upuzun, tıpkı hayallerim gibi. uçsuz bucaksız. huzur doluyum. nedenini bilmediğim bir huzur. mutsuzluğumun huzuru mu bilmem. insanın mutsuzluğunun huzuru mu olur be? saçmalıyorum işte. dalgalar bir ileri bir geri geliyor. tıpkı düşüncelerim ve geçmişim geleceğim gibi. gidip geliyor. neden bu şarkı derseniz, hep deniz kenarında açacağım ilk şarkı bu oluyor. denizi paklayan şarkı derim buna. anlamsızca bomboş denizi izlerken, huzuru kulağıma fısıldar. hani hep derim ya deniz bir kaçıştır benim için. bu şarkıda kaçışımın ayak sesleri. kaçıyorum ben, kendimden herkesten. tutmayın artık beni bırakın. yük olmayın bana uğraşmayın benle. ben sadece şuan denizi izleyip mutsuzluğumun huzurunu yaşamak istiyorum. denize kafamı gömdüğümde çığırmak istiyorum. kocaman bir çığlık. heh şarkıda kafamda tam o an çalar kafamı gömdüğümde denize düdüdüdüdürürürdüdü. kısmı. traji komik değil mi? belkide insanlar şarkının o kısmında gülümserken ben çığlık atıyorum. belkide insanlardan farkımda budur. kim ne yapsın beni, ben kendi kendime konuşur, kendi kendime yazar, kendi kendimin dermanı olurum. şimdilik kendimi gökyüzüne bırakıp kulaçlarımda boğulacağım. esen kalın, iyi dinlemeler.

1 yorum:

  1. İnsanın kendine en uzak noktası demişti kuşbeyin'linin biri sırtımız için. Sırtını nasıl görebildiğini merak ediyorum...

    YanıtlaSil